Kan libido terug komen?
Ik (man) zit al bijna 10 jaar in een gelukkige relatie met mijn vriendin maar sinds onze zoon (nu net 4 jaar geworden) is er geen intimiteit meer tussen ons en dit weegt op mij. Ik zie haar graag en wil dan ook eens regelmatig knuffelen of net iets meer maar keer op keer word ik afgewezen. Als ik er over wil praten trekt mijn vriendin haar terug of kan ze nooit eens antwoorden op een constructieve manier. Vroeger, voor de geboorte van ons zoontje, was er wel intimiteit dat het soms zelfs wat te veel was voor mij. Dan deed ze soms ook nog iets lief. Nu krijg ik nooit meer een knuffel of zoen. Ik begrijp dat er met een kindje bij enorm veel veranderd en ik probeer bij te springen waar ik kan. Niet alleen in het huishouden maar door regelmatig eens ook samen iets te doen. Dat vindt ze allemaal wel leuk maar daar stopt het dan ook. Ik begin mij zorgen te maken want dit weegt enorm op de relatie en ik maak mij ook gewoon zorgen om mijn partner. Waar ze vroeger zo happy was in het leven is alles nu te veel. Als ik er over wil praten vlucht ze weg (fysiek of in haar hoofd). We gaan ook bij een relatietherapeute waar we werkpunten krijgen maar die voert ze nooit uit. Ik ben zowat einde raad. Kan iemand met een gezond libido, dat dit volledig kwijt is, dit nog terugkrijgen?
Bedankt!
Ik denk ook dat jullie eerst moeten inzetten op de relatie, dus vaker uit de papa-en-mama-rol stappen en weer een stel worden, uitstapjes zonder kind doen en op date gaan.
Verder het werk thuis eerlijk verdelen, niet alleen de uitvoering (kind naar school, feestje, dokter, kapper brengen, koken), maar ook de planning en voorbereiding van dat alles! Wie zorgt dat kind een cadeautje voor dat verjaardagsfeestje heeft, wie maakt die doktersafspraak, kappersafspraak, zorgt dat de sportkleding op tijd gewassen is, wie beslist wat er gegeten wordt, wie doet wanneer de boodschappen, enz. Neem daar ook je eerlijke deel op je.
Als dat allemaal lekker loopt, dan kan zij weer wat ontspannen en dan zal ze waarschijnlijk pas weer energie voor seks over hebben en kan haar libido langzamerhand weer terugkomen.
Dus eerst de relatie in brede zin, daarna pas seks. Niet als beloning, maar puur omdat ze er de ruimte voor moet voelen.
Wat jammer dat TO nog niet heeft gereageerd. Nu vullen we een hoop zaken in zonder dat we weten of die wel kloppen...
Izza heeft het over een afkeer, dat lijkt mij weer wat heftig. Ik kan me zelf niet voorstellen dat ik zou blijven bij een partner waar ik een afkeer van heb. Dat de vrouw van TO alle intimiteit afhoudt uit 'angst' dat een knuffel uitloopt op meer, dat kan ik me wel voorstellen. Dat hangt helemaal af van hoe erg hij aandringt. Dat is sowieso niet goed om te doen, druk is nooit bevorderlijk voor zin.
En Pippeltje schrijft dat het libido 'zeker' terugkomt. Maar het kind van TO is bijna 4, als de zin van zijn partner nog niet terug is, gaat dat niet vanzelf alsnog gebeuren denk ik.
Maar goed, het zou fijn zijn als TO nog een keertje terugkomt. Met wat meer info kunnen we gerichter advies geven.
Allereerst bedankt voor de reacties.
Wel jammer om enkele vergiftigde (reeds verwijderde?) opmerkingen te lezen waarbij er automatisch veronderstellingen gemaakt worden van mannen en dat wij maar op één ding uit zijn.
Allereerst heb ik mij misschienverkeerd uitgedrukt met 'bijspringen'; ik doe - vind ik - redelijk wat taken en vind dit ook maar normaal. Ik kook, doe de afwas, vuilnis, boodschappen, stofzuig en dweil, onderhoud van het huis, pas regelmatig op de zoon, ... En dan vraag ik nog regelmatig of er zaken zijn waar ik eens bij kan helpen. Dit allemaal naast zelf mijn eigen full-time job én bijberoep om een centje bij te verdienen voor ons gezin. En neen, ik verwacht dan geen seks als beloning.
Voor mannen betekent seks meer dan alleen eens dat snel hoogtepunt, voor ons is dit juist een manier om ons geliefd en geconnecteerd te voelen. En ook hier probeer ik steeds er voor te zorgen dat zij zich in alles wat er gebeurd, zich goed en comfortabel voelt, op een respectvolle manier. Maar ondanks mijn inspanningen - waarbij ik haar liefestalen spreek - komt er zelden of niets mijn richting uit. Het is al meer als een jaar geleden dat zij mij nog eens echt heeft gekust of geknuffeld en het aantal keren seks is op één hand te tellen nadat ik dit heb moeten vragen, met een groot schuldgevoel als gevolg.
Mannen moeten dit dan precies allemaal maar aanvaarden of als dit de gang van zaken is zonder er hier zich slecht bij te voelen. Dus wij mogen ons ook nooit eens geliefd of geapprecieerd voelen? Wij moeten wel zien dat de vrouw altijd gelukkig is, complimentjes of cadeautjes geven, nooit iets verkeerd zeggen maar zelf eens iets verwachten is te veel...? Er is maar precies één partij dat moeite moet doen terwijl de andere partij geen verantwoordelijkheid moet nemen? Alsof we enkel maar dienen als een paycheck.
Dit gezegd zijnde maak ik mij gewoon ongerust. Vroeger was het wel leuk tussen ons en had ik nooit durven denken dat we in deze dynamiek zouden terecht komen. Ik heb ook vermoedens van een depressie waarbij het slaaptekort wel zal doorwegen. Daarnaast werkt ze idd fulltime maar krijgt er geen voldoening uit. 's Avonds komt ze vermoeid thuis en als de zoon gaan slapen is wordt er enkel nog op de GSM gescrolt of TV gekeken. Ze spreekt amper af met vriendinnen of gaat zelden het huis uit, hoewel ik dit aanmoedig. De keren dat ik opper dat het een depressie zou kunnen zijn, wuift ze weg. Dus ik weet niet hoe ik haar kan overtuigen om eens naar een dokter te gaan hiervoor.
Poeh, klinkt mij wel druk hoor. Zij fulltime werken en jij meer? En slaaptekort daarbij? En geen of geen hele hulp want jij poetst ook? Iedereen is anders natuurlijk en wellicht is dit voor jou makkelijk te doen, voor mij zou het erg veel zijn. (afhankelijk van verder nog een hoop factoren natuurlijk)
Ergens gaat er iets mis in haar balans, iig.
Wat ook mee kan spelen wb de seks is dat ze nu meer tijd nodig heeft om in de stemming te komen. Waar halen jullie die tijd vandaan?
Verleid je haar wel? Je hebt het over ‘vragen om seks’. Nu kan dat op het juiste moment enz een prima vraag zijn, bij jullie is het mogelijk minder geslaagd omdat je praat over een schuldgevoel. Hoe verleid je haar? Wat vindt ze fijn, waar wordt ze opgewonden van?
Een sexloos huwelijk is een probleem waar beide partners verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Ook de partner die nooit zin heeft. Het kan niet zo zijn dat de één alles uit de kast moet trekken hiervoor. Of zelf maar moet raden wat de ander nodig heeft. Communicatie is key.
Maar als ik je berichten lees klinkt het wel alsof je vrouw misschien overspannen of depressief is. Dat zal dan toch eerst opgelost moeten worden.
T12 schreef op 02-05-2024 om 23:12:
Allereerst bedankt voor de reacties.
Wel jammer om enkele vergiftigde (reeds verwijderde?) opmerkingen te lezen waarbij er automatisch veronderstellingen gemaakt worden van mannen en dat wij maar op één ding uit zijn.
Allereerst heb ik mij misschienverkeerd uitgedrukt met 'bijspringen'; ik doe - vind ik - redelijk wat taken en vind dit ook maar normaal. Ik kook, doe de afwas, vuilnis, boodschappen, stofzuig en dweil, onderhoud van het huis, pas regelmatig op de zoon, ... En dan vraag ik nog regelmatig of er zaken zijn waar ik eens bij kan helpen. Dit allemaal naast zelf mijn eigen full-time job én bijberoep om een centje bij te verdienen voor ons gezin. En neen, ik verwacht dan geen seks als beloning.
Voor mannen betekent seks meer dan alleen eens dat snel hoogtepunt, voor ons is dit juist een manier om ons geliefd en geconnecteerd te voelen. En ook hier probeer ik steeds er voor te zorgen dat zij zich in alles wat er gebeurd, zich goed en comfortabel voelt, op een respectvolle manier. Maar ondanks mijn inspanningen - waarbij ik haar liefestalen spreek - komt er zelden of niets mijn richting uit. Het is al meer als een jaar geleden dat zij mij nog eens echt heeft gekust of geknuffeld en het aantal keren seks is op één hand te tellen nadat ik dit heb moeten vragen, met een groot schuldgevoel als gevolg.
Mannen moeten dit dan precies allemaal maar aanvaarden of als dit de gang van zaken is zonder er hier zich slecht bij te voelen. Dus wij mogen ons ook nooit eens geliefd of geapprecieerd voelen? Wij moeten wel zien dat de vrouw altijd gelukkig is, complimentjes of cadeautjes geven, nooit iets verkeerd zeggen maar zelf eens iets verwachten is te veel...? Er is maar precies één partij dat moeite moet doen terwijl de andere partij geen verantwoordelijkheid moet nemen? Alsof we enkel maar dienen als een paycheck.
Dit gezegd zijnde maak ik mij gewoon ongerust. Vroeger was het wel leuk tussen ons en had ik nooit durven denken dat we in deze dynamiek zouden terecht komen. Ik heb ook vermoedens van een depressie waarbij het slaaptekort wel zal doorwegen. Daarnaast werkt ze idd fulltime maar krijgt er geen voldoening uit. 's Avonds komt ze vermoeid thuis en als de zoon gaan slapen is wordt er enkel nog op de GSM gescrolt of TV gekeken. Ze spreekt amper af met vriendinnen of gaat zelden het huis uit, hoewel ik dit aanmoedig. De keren dat ik opper dat het een depressie zou kunnen zijn, wuift ze weg. Dus ik weet niet hoe ik haar kan overtuigen om eens naar een dokter te gaan hiervoor.
Ja ik vind dat je jezelf wel wat tegenspreekt. Je verwacht niets maar je verwacht het toch...? Dat is ook niet gek, als je in een relatie zit verwacht je intimiteit. Ik als vrouw ook. Het is imho onzin dat aan een gender te koppelen.
Wat ik lees is sowieso twee mensen die het veel te druk hebben. Jij met twee banen en zij met een ft baan en ook nog de kinderen erbij. Kan dat nou niet anders? Gaat het geld op aan luxe dingen of moeten jullie het wel zo organiseren?
Hoe was jullie seksleven vroeger? Hield zij van seks? Had zij even vaak een orgasme als jij? Namen jullie er de tijd voor? Was er variatie en niet hetzelfde lijstje steeds afwerken? Is ze bang een knuffel te geven omdat er dan snel seks verwacht wordt?
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Daarom zou ik eerst inzetten op verbinding herstellen. En het ook pittig brengen: we moeten naar een therapeut want zo raken we elkaar kwijt. Ik begrijp dat het moeilijk voor je is (zelf ook meegemaakt) maar ik zou me even helemaal niet meer richten op seks of intimiteit maar eerst op praten en verbinding. Gaan jullie elkaar weer 'vinden' in de gesprekken dan zou ik de intimiteit langzaam opbouwen. Bijvoorbeeld door tantra te gaan doen.
succes
Marianne76 schreef op 02-05-2024 om 10:15:
Ik denk ook dat jullie eerst moeten inzetten op de relatie, dus vaker uit de papa-en-mama-rol stappen en weer een stel worden, uitstapjes zonder kind doen en op date gaan.
Verder het werk thuis eerlijk verdelen, niet alleen de uitvoering (kind naar school, feestje, dokter, kapper brengen, koken), maar ook de planning en voorbereiding van dat alles! ...Neem daar ook je eerlijke deel op je.
Als dat allemaal lekker loopt, dan kan zij weer wat ontspannen en dan zal ze waarschijnlijk pas weer energie voor seks over hebben en kan haar libido langzamerhand weer terugkomen.
Dus eerst de relatie in brede zin, daarna pas seks. Niet als beloning, maar puur omdat ze er de ruimte voor moet voelen.
Ik blijf bij mijn eerdere boodschap. Ga samen dingen doen, zet in op de relatie. Organiseer elke week een date-avond, ga wandelen met een picknickkleed en hapje en drankje in de rugzak, uit eten of even de kroeg in, naar de film, ga muurklimnen of dansen. Dat hoeft echt nuet tot diep in de nacht, maar blijf niet gefrustreerd op de bank zitten. Als zij niet mee wil/er geen energie voor heeft, zou ik toch denken dat ze depressief of overspannen is. Dan moet ze naar de huisarts, of ze wil of niet. Misschien is dat sowieso een goed idee, even wat dingetjes uitsluiten (vitaminen- en ijzertekort bv, tips om beter te slapen).
Verder denk ik dat jullie het simpelweg veel te druk hebben. Zonder plezier en rust geen lust.
Kijk of het echt, echt nodig is om zoveel te werken. Zoom even uit: hoe waardevol is extra geld, als jullie straks geen huwelijk meer hebben? Is het een optie om allebei 80% te gaan werken? Niet meteen nee roepen, zoek uit wat je rechten en mogelijkheden zijn. Een andere baan kan ook, als dat je huwelijk redt.
Weet je waar jullie geld aan op gaat? Kijk of er misschien grote bespaarposten zijn: vakanties kunnen misschien goedkoper, een kleinere auto rijdt ook, enz.
Kijk verder of jullie samen een weekmenu kunnen maken en de boodschappen kunnen laten bezorgen.
Is het haalbaar om eens per week of eens per 2 weken een schoonmaakster te laten komen? Ook dat haalt druk van de ketel.
Ik ben het met een voorganger eens dat een gezond seksleven een gedeelde verantwoordelijkheid is. Als een van beiden door welke oorzaak dan ook niet in staat is om daaraan mee te werken, moet er wel wat gebeuren, anders overleeft de relatie niet.
Oi oi, je klinkt erg als iemand die zichzelf een slachtoffer vindt. Maar een echt goed gesprek met je partner lijken jullie niet te hebben.
Ook lees ik dat je nog steeds spreekt over 'oppassen'; ook dat zegt mij genoeg over de mate waarin de taken bij jullie verdeeld zijn.
Verder vind ik ook 'de zoon' waar je regelmatig over spreekt erg afstandelijk klinken, maar dat kan ook vlaams zijn, want je bent van belgie toch?
Ook ik zou eerst proberen om samen meer vrije tijd te creëren, als het echt nodig is om beiden zoveel te werken, dan inzetten op online boodschappen bestellen en laten bezorgen, iemand die komt poetsen, dat soort dingen die jullie leven wat kunnen vereenvoudigen. Als je vrouw moe is en ook niet ergens voldoening uit haalt, dan kan ik me voorstellen dat ze meer behoefte heeft aan slapen dan aan vrijen. En dat ze intimiteit ontwijkt uit angst dat je vervolgens toch verder wil gaan. Het is zeker niet uitgesloten dat ze depressief is of tegen een burn out aan zit.
Dus eerst eens goed rond de tafel gaan zitten voor een goed gesprek waarbij jullie met volle aandacht naar elkaar luisteren.
To begin eens met een duidelijk gesprek. Laat haar niet weglopen van de gezamenlijke verantwoordelijkheid die jullie relatie is. Geen ontwijkende antwoorden maar wat is er nu aan de hand? En hoe kunnen jullie dat samen oplossen? Wil ze dat verder niet dan zou ik ook duidelijk zijn dat dit geen relatie meer is maar dat jullie huisgenoten zijn geworden. In dat geval kan jij nadenken over een scheiding of iemand voor erbij (wat je open met haar kunt communiceren). Werken aan de relatie moet van beide kanten komen.
"Begin eens met een duidelijk gesprek"... Ik neem het even voor To op. Ik heb echt heel duidelijke gesprekken met mijn ex gevoerd, maar 't hielp geen barst. Elke keer een ander excuus. Zijn libido kwam pas terug toen ie een ander had.
“Een veelvoorkomende dynamiek is: de man wil eerst seks, voordat hij verbinding voelt. En de vrouw wil eerst verbinding voordat ze seks wil. Dit verschil mondt vaak uit in een patstelling dat de man wel seks wil en de vrouw niet.”
https://www.boostrelatietherapie.nl/vrouwen-seksen-met-verbinding-mannen-verbinden-met-seks/
RoodVruchtje schreef op 03-05-2024 om 13:38:
“Een veelvoorkomende dynamiek is: de man wil eerst seks, voordat hij verbinding voelt. En de vrouw wil eerst verbinding voordat ze seks wil. Dit verschil mondt vaak uit in een patstelling dat de man wel seks wil en de vrouw niet.”
https://www.boostrelatietherapie.nl/vrouwen-seksen-met-verbinding-mannen-verbinden-met-seks/
Jemig, altijd die zogenaamd enórme verschillen tussen mannen en vrouwen, en dat dan zo benadrukken. Ik geloof daar niet in. Wellicht heb je wel verschillen als je naar gemiddeldes kijkt (ja vast wel), maar zeker in bovenstaande uitspraak geloof ik niet.
Of ik ben een man bij nader inzien, kan ook natuurlijk.
Egel. schreef op 03-05-2024 om 21:01:
[..]
Jemig, altijd die zogenaamd enórme verschillen tussen mannen en vrouwen, en dat dan zo benadrukken. Ik geloof daar niet in. Wellicht heb je wel verschillen als je naar gemiddeldes kijkt (ja vast wel), maar zeker in bovenstaande uitspraak geloof ik niet.
Of ik ben een man bij nader inzien, kan ook natuurlijk.
Ja ik ben ook een man bij nader inzien. Of, nee, toch niet geloof ik. De mannen waar ik eenmalig mee gedate heb hadden geen verbinding nodig om seks te hebben en ik kan niet bepaald bevestigen dat ze zich door de seks met mij verbonden voelden. Wie is nou wat🤔🤔🤔
RoodVruchtje schreef op 03-05-2024 om 13:38:
“Een veelvoorkomende dynamiek is: de man wil eerst seks, voordat hij verbinding voelt. En de vrouw wil eerst verbinding voordat ze seks wil. Dit verschil mondt vaak uit in een patstelling dat de man wel seks wil en de vrouw niet.”
https://www.boostrelatietherapie.nl/vrouwen-seksen-met-verbinding-mannen-verbinden-met-seks/
Ik vind de uitspraak wel zeer herkenbaar (en heb een boel mannen gesproken en in mijn bed gehad) en goed om te beseffen als vrouw. Wat wel een punt is dat dan vaak de man wordt gepusht de vrouw tegemoet te komen door eerst verbinding etc te maken als eerste stap omdat de vrouw pushen tot seks als eerste stap wat meer taboe is. Want tegen je zin in seks is niet de bedoeling. Ik merk wel dat man meer de diepte en gesprek opzoekt en knuffelen en kriebelen als er seks is geweest.